Topbestuurders en psychologische veiligheid, het is een moeizaam huwelijk. Enerzijds hebben nogal wat leiders zich schuldig gemaakt aan het ontstaan van angstculturen in bedrijven. Anderzijds worden bestuurders regelmatig genoemd als de aangewezen personen om voor een veilig klimaat te zorgen. Zonder commitment van de top gebeurt er niets, heet het dan. Hoe zit het eigenlijk? Zijn bestuurders veiligheidsvreters of juist veiligheidsgevers? 

De in Zwitserland wonende en werkende adviseur en coach Björn Schigt onderzocht deze vraag. Hij ontdekte een dubbele boodschap: kennis over het thema ontbreekt veelal aan de top. Maar er zijn wel degelijk manieren om leiders voor het thema te interesseren. De resultaten van het onderzoek zijn niet bemoedigend waar het gaat om de bevordering van psychologische veiligheid. De kennis en het bewustzijn van topbestuurders is gering en de animo om er echt werk van te maken, is beperkt. Er wordt vooral voor de defensieve route gekozen, waarbij de risico’s op het bestaan van psychologische onveiligheid – en alle daarmee gepaard gaande effecten van imago- en reputatieschade – zoveel mogelijk worden begrensd. 

Wie dit onderwerp op de agenda wil krijgen in de hoogste regionen in organisaties doet er goed aan om het verhaal tot vervelens toe te blijven herhalen, zo blijkt uit het onderzoek. Er is blijkbaar nog veel onwetendheid. Het onderzoek laat bovendien zien dat de route naar meer bewustzijn het beste via persoonlijke ervaringen kan worden aangevlogen. Geen flitsende powerpoints en sweeping statements, maar vooral praten over alledaagse en persoonlijke ervaringen.

Het hele onderzoek lezen? Dat kan via deze link.