Na machteloos leiderschap, coachend leidinggeven en dienstbaar leiderschap is er sinds een paar jaar een nieuwe stijl: compassioneel leiderschap. In organisaties als Google, LinkedIn en zelfs de Duitse softwaregigant SAP wint deze vorm van leidinggeven aan terrein. Compassioneel leiderschap werd geboren binnen de mindfulness-beweging. 

Ogenschijnlijk hebben compassie en leiderschap niet veel met elkaar te maken, maar in de periode van bewustwording waarin we leven, die door Ricardo Semler The age of wisdom wordt genoemd, blijkt compassie niet te onderschatten. In de bestseller ‘Good to great’ onderzoekt Jim Collins wat maakt dat organisaties die het goed doen ineens de sprong naar bovengemiddeld kunnen maken.

Uit zijn onderzoek kwamen 11 organisaties naar boven die in een periode van 15 jaar explosief groeiden. Deze bedrijven presteerden in eerste instantie even ‘good’ als hun concurrenten, maar accelereerden plotseling naar ‘great’. Hoe dat kwam? Eén van de vier belangrijkste redenen bleek dat hun leiders zich onderscheiden door een tomeloze ambitie, niet zozeer voor zichzelf als wel voor de organisatie als geheel én een diepe nederigheid. Kortom, het ego van deze leiders speelde minimaal mee in hun leiderschapsstijl. De combinatie van ambitie en nederigheid komt heel dicht bij compassie. 

Jimpa Tumpten PhD, senior adviseur van het Center for Compassion and Altruism Research and Education (CCARE) van Stanford University geeft compassie de volgende definitie: “Het zien van lijden in een ander en de ambitie daar iets aan te doen”. Wanneer compassie als fundamenteel principe van leiderschap opgenomen wordt, verandert er iets fundamenteels”, aldus Thumpten. “Het geeft de leider een gevoel van verantwoordelijkheid voor het welzijn van medewerkers.”

Robert Bridgeman schreef een interessant artikel over dit onderzoek en compassionele leiders. Lees het hier.