Kerewin ontwikkelt haar diensten door wetenschappelijk onderbouwde methodieken uit de psychologie te bestuderen. Positieve psychologie is bijvoorbeeld een belangrijke inspiratiebron. Lees hier meer over onderzoek, nieuwe inzichten en mensen die ons inspireren.
Luisteren is een van de meest onderschatte vaardigheden van de mens, schrijft Franka Rolvink Couzy in haar boek Superluisteren. We denken dat we het kunnen, maar daarmee overschatten we onszelf schromelijk. Luisteren is voor de meeste mensen nu eenmaal een worsteling. En we hebben het vaak niet eens door.
Bij luisteren gaat het er namelijk om onze gedachten volledig vrij te laten en ons open te stellen voor dat wat de ander zegt en voelt, aldus Franka. Eigen vooroordelen, ergernissen, ambities, wensen, angsten zetten we aan de kant. Het enige wat we doen is luisteren. Eventueel kunnen we een vraag stellen om meer te weten te komen of parafraseren we wat we horen, maar dit gaat bij de goede luisteraar altijd zonder oordeel. Dat ‘zonder oordeel’ is zoals gezegd voor de meeste mensen vrijwel onmogelijk.
Franka: “Wat ook vaak gebeurt, is dat we verbindingen leggen tussen dat wat de ander zegt en onze eigen ervaringen. Dan leiden onze gedachten ons niet alleen af, maar spreken we ze ook uit, omdat we liever vertellen dan luisteren. Denk maar aan gesprekken die we hebben op verjaardagen. Sommige gasten, vrienden van vrienden bijvoorbeeld, komen we alleen op die ene verjaardag tegen, zodat we dat moment aangrijpen om te vertellen wat we tegenwoordig doen, hoe goed de kinderen het op school doen of wat het afgelopen jaar tegenzat. We zenden en pitchen letterlijk ons verhaal, over en weer. De Amerikaanse socioloog Charles Derber noemt dit de shift response: vragen worden er niet gesteld. We herkennen vooral wat de ander zegt en reageren daarop.”
Volgens Ralph Nichols, de luistervader, wordt ons gebrekkige luistervermogen mede veroorzaakt door het feit dat we juist zo veel denken. En dat doen we razendsnel. Het gemiddeld aantal woorden dat we spreken per minuut is 125. Dat is extreem langzaam voor ons brein. We denken volgens Nichols vier keer sneller dan we praten. Daarom komen er terwijl de ander praat allerlei andere zaken in onze gedachten op, eigen ervaringen die linken aan dat wat de ander zegt, maar ook die verrekte vooroordelen en aannames.
Actief luisteren, met aandacht voor wat er wordt gezegd, helpt ons onze gedachten in bedwang te houden. Zodat ze niet met ons aan de haal gaan en we verkeerde conclusies trekken. Wie met aandacht luistert, is in staat die gedachten tijdelijk te parkeren – en als ze toch opkomen, zich daarvan bewust te zijn. Zo ontstaat ruimte om te luisteren naar wat er echt speelt. Grote kans dat je wordt verrast.
Lees hier meer.
Mindfulness is waardevol voor iedere volwassene, oud of jong, met of zonder klachten. Daarom geeft Maaike Klinkhamer naast haar werk als coach en leiderschapsdeskundige Mindfulness-trainingen. Daarin ga je 9 weken lang aan de slag met praktische tools en oefen je Mindfulness vaardigheden.
Met mindfulness, of aandachttraining, kom je dichterbij je gevoel, zonder erover te oordelen of er direct gevolg aan te geven. Je accepteert de situatie zoals die is en krijgt zo de ruimte om problemen van een andere kant te bekijken. Door dit proces te trainen, leef je bewuster en kun je gemakkelijker ontspannen.
De training bestaat uit een intakegesprek, 8 sessies van 2,5 uur en een mini-retraite. Je krijgt ook informatie, oefeningen en geleide meditaties voor thuis. De groep bestaat uit 4 tot maximaal 8 personen. Maaikes stijl van lesgeven is praktisch, nuchter en persoonlijk. In een prettige setting krijg je alle ruimte om te ervaren wat mindfulness voor jou kan betekenen.
Wat levert het jou op?
De najaarstraining begint op 10 oktober. Inschrijven kan door een mail te sturen naar info@kerewin.eu.
Lees hier meer.
Kunnen we vertrouwen op onze waarneming? Valt er ooit iets zeker te weten? En hoe verhoudt kennis zich tot wijsheid? Paul Verhaeghe, doctor in de klinische psychologie, emeritus hoogleraar aan de Universiteit Gent en praktiserend psychoanalyticus, probeert deze vragen te beantwoorden in zijn nieuwe boek Wijsheid.
Al sinds jaar en dag proberen we de werkelijkheid te ontrafelen en te voorspellen. Ooit vonden we antwoorden in mythen en magische praktijken, maar sinds een paar eeuwen richten we ons op wetenschappelijk onderzoek. In Wijsheid duidt Verhaeghe onze complexe verhouding tot de werkelijkheid. Hij legt het onderscheid uit tussen kennis, die ons leven makkelijker maakt, en wijsheid, die ons helpt bij existentiële vragen. Tegen die achtergrond doemt het altijd aanwezige gevaar op van het geloof in de absolute Waarheid. Op dat altaar wordt zowel kennis als wijsheid geofferd, met consequenties die niet te overzien zijn.
Verhaeghe: “Tot de kennis behoort een uitspraak als “twee plus twee is vier”. Wijsheid gaat over existentiële vragen: wie ben ik, waar kom ik vandaan, waar ga ik naartoe? Als je ze met elkaar verwart, krijg je ellende, want dan ga je op wijsheidsvragen een kennisantwoord geven. Terwijl dat helemaal niet kan.”
Lees hier meer.
De complexiteit van de huidige tijd is niet langer te temmen met een strakke strategie en kordate besluiten. Wie leiding geeft aan complexe opgaves weet: de werkelijkheid is weerbarstig, belangen botsen en perspectieven verschillen. In zulke situaties helpt het niet om harder te sturen of slimmer te overtuigen. Sturen en overtuigen zijn zeker nuttige gespreksvormen, maar zijn niet van toepassing als het onderwerp écht complex is. Wat dan wél helpt, is dialoog.
Er wordt veel gesproken over de noodzaak van dialoog. Verschillende trends zijn hier een teken van, zoals luisteren, empathie, kwetsbaarheid, oordeel uitstellen, open vragen stellen. Dat zijn belangrijk ingrediënten van dialoog. Maar om via dialoog tot antwoorden te komen, is meer nodig. Namelijk: via het begrijpen van elkaar, inzicht krijgen in elkaars uitgangspunten, waardoor er een dieper en gedeeld inzicht in de problematiek ontstaat. Pas dan kan er, vanuit de verbinding met het moreel kompas (het hogere doel en waarden), tot gedeelde conclusies en besluiten worden gekomen. Zo het gesprek voeren is nog lang niet altijd de gewoonte bij de onderwerpen waar dat wèl nodig zou zijn.
Dialoog is niet hetzelfde als een goed gesprek. Het is ook geen zachte vorm van overleg. Dialoog is een manier van kijken, luisteren en handelen die ruimte maakt voor verschil én verbondenheid. Voor de spanning tussen het belang van het individu, het team en de samenleving. En als je dialoog goed voert, en daarbij zowel divergeert als convergeert, kan gedeeld moreel leiderschap ontstaan, waarin vragen met een morele dimensie niet worden vereenvoudigd maar worden onderzocht.
In Dialoogrevolutie. De weg naar gedeeld moreel leiderschap (Boom, 2025) beschrijven Jindra Kessener en Rens van Loon hoe dialogisch leiderschap eruitziet in de praktijk. En waarom het broodnodig is. Want veel verander- en besluitvormingsprocessen lopen vast omdat er te snel een oplossing wordt gekozen, of omdat we denken dat er maar één juist perspectief is. Terwijl de werkelijke kracht zit in het verduren van de complexiteit. In het samen onderzoeken wat klopt. En dat vraagt iets anders dan kiezen uit het meest overtuigende betoog.
Daarom noemen de auteurs het een revolutie. Want revoluties veranderen onze gewoontes. Omdat het tijd kost, oefening vraagt, en een andere manier van aanwezig zijn. En omdat het diep raakt aan wat goed leiderschap is in deze tijd. In het boek laten zij zien waarom dialoog niet soft is, maar noodzakelijk voor leiderschap in tijden van maatschappelijke druk en morele complexiteit.
Lees hier meer.
