De advocatuur raakt zijn zelfregulering kwijt nu demissionair minister Franc Weerwind een model voor nieuw en voornamelijk extern toezicht heeft gepresenteerd. Een uitgekiend compromis als sluitstuk voor een felle strijd binnen én buiten de beroepsgroep. Extern toezicht is voor veel advocaten een gruwel, de beroepsgroep lobbyde lang voor zelfregulering.

Marilieke Engbers, auteur van het boek Onder Commissarissen reageert op LinkedIn: “Als we niet begrijpen waarom interne toezichthouders en commissarissen falen om debacles te voorkomen, hoe kunnen we dan zeker weten dat externe toezichthouders niet dezelfde fouten zullen maken? Er bestaat zelfs een risico dat, wanneer de rollen zich allemaal met dezelfde onderwerpen bezighouden en zich onbewust dan wel bewust op elkaars stoel gaan begeven, maar hier niet goed over praten met elkaar, ze elkaar in de weg gaan lopen en de totale governance juist verslechtert in plaats van verbetert.”

Het model van Weerwind vraagt volgens haar dat het gesprek over macht, status, blinde vlekken en zelfoverschatting van board-leden dat nu informeel en vertrouwelijk wordt gevoerd in de wandelgangen, ook formeel en expliciet op de governance agenda komt te staan. Engbers: “Ongemakkelijk? Ja! Maar als we debacles werkelijk willen voorkomen, zal dit gesprek in de boardroom - formeel en expliciet- noodzakelijk zijn.”

Weerwind zelf verwijst in een artikel in het FD naar brieven van de grote Zuidaskantoren en een groep prominente advocaten en toezichthouders, de adviezen van drie hoogleraren en kritiek van de huidige toezichthoudende dekens en een aantal Tweede Kamerleden als de inbreng die hij heeft meegenomen in zijn wetsvoorstel. De minister was volgens verschillende bronnen binnen de sector eerder nog ontevreden over de wijze waarop zijn ambtenarenapparaat aanvankelijk de oren liet hangen naar de stevige lobby van de advocatenorde. Desgevraagd wilde de minister dat vorige week in een gesprek met het FD overigens niet bevestigen.

Lees het artikel hier.