Rêverie is een vorm van reflectie, ontleend aan theorie en praktijk van de psychoanalyse. Uitgangspunt is dat je emoties bij jezelf monitort en daarmee licht werpt op de onderstroom, op de onbewuste processen en patronen van degenen die je adviseert of begeleidt. Doel ervan is te beschikken over een aanvullende bron van kennis en informatie.
Rêverie kan op drie manieren ondersteunen. De eerste is de reactivering van datgene wat tijdens het werk aan organisatieveranderingen en daarmee gemoeide relaties zoal aan ‘onderstroom’ opkomt, zoals vervat in emoties, verwondering en herinneringsflarden. De tweede functie is ondersteuning bij het hierover denken, inclusief het wikken en wegen van de betekenis ervan. De derde functie is het (zo nodig) aanzetten van het denken over onderstroom. Dit laatste kan nodig
zijn omdat reflectie wordt overschaduwd. Dit kan gebeuren in situaties waarbij heftige emoties worden opgeroepen, met een zodanige impact dat je reflectie wordt overschreeuwd of op de achtergrond raakt.
De toepassing van rêverie in organisatieontwikkeling is metaforisch. Een parallel wordt gevonden in het proces van ‘onbewuste communicatie’ ofwel communicatie zonder woorden, waarbij de een ‘leest’ wat er in de ander omgaat, plus de mijmering daarover. Om de ontwikkeling van de ander te laten plaatsvinden, moeten er leerstappen worden gezet. Om die te ondersteunen, is het nodig om een inschaling te maken van de manier waarop de ander containment nodig heeft, zodat de leerstappen daadwerkelijk kunnen worden gezet. Dat is de opbrengst van rêverie: het
proces waarin emoties worden opgepikt, verwerkt, verteerd en geïnterpreteerd, waarin het denken erover is vervat, het puzzelen, het wikken en wegen over wat er te doen staat en over wat kan worden teruggegeven.
